Νίκος Καραγιάννης, Πέρα από το Μαουτχάουζεν
Ο 15ος τόμος από την σειρά Μαρτυρίες περιλαμβάνει τις αναμνήσεις του Νίκου Καραγιάννη από την αντιστασιακή του δράση στο Ηράκλειο εναντίον των δυνάμεων της Κατοχής στα χρόνια 1942-44 και την εμπειρία του από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν, Μελκ και Εμπενζέε.
Απόσπασμα από το βιβλίο:
[…] Βαδίζαμε αγκομαχώντας γιατί η απόσταση δεν ήταν μικρή. Χωρίς αναπαταμό, με καρδιά άδεια από συναισθήματα, με το δέος του αγνώστου και φοβερού εκείνου τέρατος που μας περίμενε, που μόνο που ακούγαμε το όνομά του διαλυόμαστε ψυχικά και πνευματικά. Ήταν για εμάς το φριχτό εκείνο κολαστήριο, που έμπαινες στη κόλαση χωρίς ελπίδα εξόδου και επιβίωσης. Και όντως ήταν φοβερή η εικόνα που αντικρίσαμε από μία κάποια απόσταση, όταν πρωτοείδαμε το μυθικό, το τερατώδες εκείνο κάστρο με τα ψηλά τείχη και τις κατά διαστήματα σκοπιές με τους φρουρούς, οπλισμένους με τα πολυβόλα τους. Ήταν ένα τέρας που μας περίμενε, απόμακρο σαν τον Λεβιάθαν τηε μυθολογίας. Όσο πλησιάζαμε τόσο και καλπάζανε τα φυλλοκάρδια μας και κοβόντουσαν τα γόνατά μας. Τι θα βλέπαμε άραγε μέσα; Η μεγάλη πύλη άνοιξε και το στρατόπεδο άρχισε να ρουφά το μακρύ σκουλήκι των κολασμένων. […]
